Άλλο εκείνοι και άλλο εμείς.

Όλοι ξέρουμε, από σύσσωμα τα Ε/Κ media, ότι η Επιτροπή αποζημιώσεων εκμεταλλευόμενη οικονομικές ανάγκες προσφύγων, προσφέρει ‘εξευτελιστικές’ αποζημιώσεις για κτηματικές περιουσίες στην βόρια Κύπρο.

Από προσωπική πρόσφατη εμπειρία, μία πρώτη προσφορά της Επιτροπής για κτήματα στην Μόρφου ήταν 3500 στερλίνες την σκάλα, με το δικαιολογητικό ότι το 1974, η τιμή της σκάλας ήταν 50 λίρες Κύπρου. Δηλαδή ένας πολλαπλασιαστής του 70 σε 35 χρόνια.

Από την άλλη, η δικιά μας επιτροπή ή όπως τον λέμε εμείς, Κηδεμόνας, στην περίπτωση της Ναζιρέ Σόφι προσφέρει για την περιουσία της, 300.000 ευρώ, έναντι 22.000 ευρώ που είχε προσφέρει το 2007. Δηλαδή ένας πολλαπλασιαστής του 13.6 σε λιγότερο από 2 χρόνια.

Στην περίπτωση της Μόρφου, ενδιαφέρον είναι η λύση που έδωσε η Επιτροπή στο πρόβλημα, τού πώς τεκμηριώνεται κάποια αντικειμενική αξία για ένα κτήμα που βρίσκεται σε μια περιοχή στην οποία δεν υπήρξε καμία αγοροπωλησία τα τελευταία 35 χρόνια. Αυτός εξάλλου είναι ένας λόγος που το κτηματολόγιο αρνείται να δεχθεί μεταβιβάσεις περιουσιών στην βόρια Κύπρο. Έτσι η έννοια της ‘εξευτελιστικής’ αποζημίωσης είναι τουλάχιστον υποκειμενική.

Στην περίπτωση της Ναζιρέ Σόφι, η αντικειμενική αξία δύο σπιτιών και ενός οικοπέδου στην Λάρνακα, μπορεί να υπολογιστεί με αρκετή ακρίβεια. Το να πολλαπλασιαστεί η αξία ακινήτου στην Λάρνακα σχεδόν 14 φορές σε λιγότερο από δύο χρόνια είναι αξιοσημείωτο. Ίσως η έννοια της ‘εξευτελιστικής’ αποζημίωσης να ταιριάζει περισσότερο στην πρώτη προσφορά του Κηδεμόνα;.